Vakantie op Vancouver Island – Ucluelet

De tweede helft van de vakantie hebben we doorgebracht in Ucluelet. Dit dorpje is nog kleiner dan Tofino – paar huizen en een supermarkt en dat was het wel. En uiteraard de nodige Bed & Breakfasts. Vanuit Ucluelet wilden we de Broken Group Islands verkennen. Het liefst wilden we gaan kajakken (wat een sportiviteit!), maar vanwege gebrek aan gidsen werd er niet in de Broken Group Islands zelf gekajakt. Dus we hebben bij Archipelago een boottocht geboekt.
De boottocht (pardon ‘cruise’) werd verzorgd door een stel dat vroeger leefde van de visserij. Vanwege gedaalde vis- en vooral garnalenprijs werd de visserij niet meer rendabel en besloten ze hun kennis van de zee te delen met toeristen. Ze wisten over alles wel wat te vertellen: welke vissen de boten in de haven op dat moment aan het uitladen waren, waarop gevist werd en natuurlijk waar alle ‘wildlife’ te zien was! Hele mooie verhalen gehoord over de ‘bald eagle’ die we ook veelvuldig gezien hebben. Deze adelaars bouwen enorme nesten en alle botjes van opgegeten konijnen en eekhoorntjes en vissen worden in het nest gedumpt. Hieroverheen wordt elk jaar gewoon weer een laag takken gelegd en zo gaat een nest meer dan 30 jaar mee. Bij een storm is afgelopen jaar een boom omgevallen met een enorm adelaarsnest. Biologen hebben het gewogen en onderzocht en het nest bleek 2000 kilo te wegen en 47 honden- en kattenriempjes te bevatten…. ;-) Bij het uitvaren van de haven kwamen we een beer tegen die onder de rotsen op zoek was naar krabbetjes en ander eetbaar spul. De tocht naar de Broken Group Islands was een tikje heftig (vrij hoge golven), maar de gastheer en –vrouw hadden potten met zeeziekte pillen en polsbandjes bij zich. Opeens dacht een medepassagier een walvis te zien: en ja hoor, na 5 minuten varen zagen we een grote grijze walvis! Vlakbij de boot! Via rotsen met zeeleeuwen en zeehonden zijn we vervolgens in het kalme water tussen de Broken Group Islands voor anker gegaan voor een heerlijke lunch. Later op de tocht kwamen we nog verschillende soorten vogels tegen (het schijnt hier een mekka voor vogelaars te zijn) en aan het einde van de dag konden we met een goed gevoel de boot weer af. Het was echt een prachtige tocht! Terug in het dorpje hebben we onszelf getrakteerd op een lekkere visschotel om vervolgens nog een stuk van de Wild pacific Trail te lopen.

De dag erna zijn we gaan kajakken in Clayoquot Sound: eilandjes tussen de kust en de Broken Group Islands. Gert-Jan en ik zaten samen in een ontzettend snelle twee-persoons kajak en na de kneepjes van het vak te hebben geleerd gingen we er als een speer vandoor! Al snel kwamen we een grote beer langs de kust tegen die weer op zoek was naar eten onder de rotsen. Het peddelen is enorm leuk en aangezien we in een tweepersoons kajak zaten ook niet erg vermoeiend. Zeehonden en adelaars bekeken en uiteindelijk aangemeerd op een eilandje voor de lunch. Erg leuk om in ‘the middle of nowhere’ te zijn! De terugweg was net zo mooi. Het was vooral lekker om de hele dag op het water te zijn. We hadden bedacht om zonsondergang te bekijken vanaf Wickanninish Restaurant: een restaurant aan zee midden in het Pacific Rim National Parc, ongeveer 10 minuutjes rijden vanaf Ucluelet. Het eten was lekker en de zonsondergang prachtig, maar het echte avontuur begon pas na het eten… De zon was net onder en we besloten weer terug naar huis te rijden. De parkeerplaats was op ongeveer 150 meter van het restaurant en via twee verschillende ‘boardwalk’ paadjes te bereiken. Gert-Jan wilde buiten nog een paar kiekjes maken. Het was een beetje frisjes, dus ik ben meteen naar de auto gelopen. Nog geen minuut later hoor ik iemand rennen – nooit een goed teken! Zie ik dat Gert-Jan vanuit een paadje het bos uit komt rennen. Nadat hij zijn foto’s had gemaakt, wilde hij via hetzelfde pad als ik naar de auto. Zijn weg werd echter geblokkeerd door een enorme zwarte beer! Hij is rustig achteruit gaan lopen en bedacht dat als hij maar heel snel via het andere pad ging, dat hij dan eerder bij de auto was dan de beer! Dat was wel even spannend! Ook het idee dat ik dus kennelijk een minuut eerder vlak voorbij die beer heb gelopen! We hebben het restaurant dus nog maar even gebeld, zodat ze hun andere vertrekkende gasten nog even konden inlichten.

De laatste dag van de vakantie zijn we via een hele mooie bergweg naar Port Alberni gereden – een havenstadje aan een lange inham in het midden van Vancouver Island. Daar hebben we een rondje gegolfd en een bezoekje gebracht aan een beginnende wijnboer. De wijnboer was een beetje een avonturier, zonder al te veel verstand van wijnmaken. Het leek hem handig de druiven op een heuvel te bouwen, maar door de grondsamenstelling regende alle voedingsstoffen meteen weer naar beneden. De ‘deer’ (herten) aten al zijn stokken op en de druiven wilden maar niet goed rijpen. Nou, wij zagen al snel waarom – hij had zijn stokken in de verkeerde richting geplant! De achterkant van de stokken kreeg nooit zon (en dus ook niet de druiven die daar hangen) en de rijen stonden zo dicht op elkaar, dat alleen de voorste rij voldoende zon kreeg… We hebben het de arme man maar niet verteld, want hij was al lang blij dat hij nu na 5 jaar eigen druiven kon oogsten.

De dag erna zijn we naar Victoria gereden om van daar weer terug te vliegen naar Calgary. Het was echt een geweldige vakantie! Voor alle vakantiegangers die hier nog langs komen: Vancouver Island (Tofino en Ucluelet) is een echte aanrader!